Eten, drinken, slapen. Veiligheid en zekerheid. Het zijn de eerste twee bouwstenen in de Piramide van Maslow. Deze piramide die de basisbehoeften van de mens stap voor stap omschrijft, met de onderste laag de primaire behoeften en het volgende blok waar wij als mens naar opzoek zullen gaan.
Eten, drinken en slapen. Veiligheid en zekerheid. Het zijn basisbehoeften waarvan wij in Nederland denken deze voor iedereen geregeld te hebben. Maar steeds vaker blijkt dit niet helemaal waar. Zo gaan steeds meer gezinnen langs bij de Voedselbank, omdat zij niet genoeg eten kunnen kopen voor hun gezin. Worden steeds meer mensen op straat gezet, omdat zij door financiële problemen de huur niet meer kunnen opdragen.
Te weinig geld geeft stress
Geldzorgen zijn verschrikkelijk, omdat ze de basisbehoeften van de mens, waar je zo veel waarde aan hecht, onzeker maken. Ook in Nederland. Voor de een is dit een ‘te ver van mijn bed show’ – voor de ander dagelijkse realiteit. Ikzelf heb ook een periode gekend waarin ik bijna niks overhield. Mijn vriend werkte als kok in de horeca, vele uren en weinig geld. Ikzelf was zwanger en studeerde nog. Er zijn weken geweest waarin we geen geld meer hadden voor boodschappen, en ik bijvoorbeeld snel wat spulletjes verkocht om nog wat brood en pasta te kunnen halen.
Dat wij niet genoeg geld overhielden aan het eind van de maand, kwam vaak ook door foute financiële keuzes. Toch nog die nieuwe broek of dat leuke jurkje, of zodra het salaris was gestort met een drankje op het terras. Dat hebben we wel verdiend! Maar aan het eind van de maand eindig je weer in de min en zodra er een grotere tegenslag komt heb je een probleem.
Ik was het zat om iedere keer aan het eind van mijn salaris een stukje maand over te houden, en zodra ik kon starten met mijn eerste baan (en dus eindelijk een normaal salaris ging verdienen) gingen onze uitgaven en inkomsten flink op de schop. Budgetsheets werden netjes bijgehouden en schulden afbetaald. Mijn vriend en ik waren goed onderweg om samen uit de geldzorgen te komen. Voor onze toekomst, en die van onze dochter.
Je kunt het leven niet plannen
Maar toen gebeurden er iets wat ik niet had kunnen voorzien, en mijn vriend viel weg. Opeens was ik een alleenstaande moeder met een startersfunctie in een veel te duur huurhuis. Binnen drie dagen zat ik in de problemen, want zijn salaris waar ik eind van de maand de huur mee had moeten betalen kwam niet meer op onze gezamenlijke rekening binnen.
In mijn ouderlijk huis boog ik met mijn vader over de cijfers. De toeslagen waar ik nu voor in aanmerking zou komen, mijn eigen inkomsten en de uitgaven waar ik op zou kunnen besparen. Mocht het niet uitkomen, dan zou ik terug moeten verhuizen naar Texel en bij mijn ouders intrekken. Maar ik had plezier in mijn werk, en de ambitie die ik had zou in hun kleine woonplaats niet vervult kunnen worden.
Make it work – financiële onafhankelijk als doel
Gelukkig bleek dat ik met wat flinke besparingen, hulp van mijn vader en de royale toeslagen van de overheid toch rond kon komen. Maar dat zou niet makkelijk worden, en het gevoel dat ik weer op mijn vaders centen moest teren vrat aan me. Ik wilde zo snel mogelijk mijn leven op de rit krijgen, en echt financieel onafhankelijk zijn, want dit nooit meer.
En natuurlijk is mijn verhaal extreem, er zijn weinig meiden die op jonge leeftijd zwanger raken en vervolgens hun partner in een keer verliezen. Maar wat mijn verhaal wel laat zien is dat het iedereen kan overkomen. En dan kun je maar beter voorbereid zijn, en je shit op orde hebben zodat je je eigen boontjes kunt doppen.
Hustle & grind
I worked my but off – dat kun je wel zeggen. Ik zorgde alleen voor mijn 1 jarige dochter, deed mijn vlammende best bij mijn marketing baan en pakte op avonden dat mijn schoonmoeder kon oppassen nog extra horeca diensten. De kringloop werd mijn beste vriend, en de budget spreadsheets kende ik uit mijn hoofd. Met succes – ik kon mijn schulden (4000 euro aan uitstaand krediet, roodstand etc) binnen 6 maanden afbetalen. Ook kreeg ik na een jaar werken zo een goede beoordeling, dat ik een promotie maakte van junior naar medior met ruim 22% salarisverhoging!
Maar ik ben er nog niet – want ik ontvang nog steeds maandelijks een bijdrage van mijn vader om mijn autootje te kunnen betalen. Deze had ik eerst weg willen doen, maar hij wilde dit graag voor mij betalen zodat ik de flexibiliteit behield die de auto mij en mijn dochter geeft. Daarnaast woon ik nog in een vrije sector huurappartement van ruim 1000 euro in de maand – meer dan de helft van mijn salaris. Voorlopig kan ik nog niet relaxen, want ik heb een doel voor ogen. Financieel onafhankelijk zijn, niet alleen van mensen om mij heen maar ook van verplichtingen zoals werk. Ik wil een passief inkomen bouwen wat groot genoeg is om de kosten van mijn basisbehoeften te voorzien. Dan pas durf ik te zeggen dat ik financieel onafhankelijk ben. Dan kan ik weer relaxen. En tot die tijd, werk ik door. Want zorgen over geld, dat wil ik nooit meer.
Recente reacties